Αν υπάρχει κάτι κοινό, σε όλους τους γονείς, είναι η ανησυχία (στα όρια της ενόχλησης) για τη μουσική που ακούνε τα παιδιά μας. Για ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με τη μουσική, η τραπ μόνο… μουσική δεν είναι. Αλλά το ζήτημα δεν είναι πρωτίστως αισθητικό. Η κουλτούρα, οι ασταμάτητες ύβρεις, είναι στοιχεία διένεξης με τα παιδιά μας.

Τραπ, λοιπόν. Μουσική ή παγίδα; Ας το συζητήσουμε λιγάκι. Ο αφορισμός ΜΟΝΟ αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει. Ακόμα κι αν εμείς βγάζουμε σπυράκια, ακούγοντας το συγκεκριμένο είδος μουσικής, πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα παιδιά μας θα συνεχίσουν να την ακούν. Είτε μάς αρέσει, είτε όχι. Άλλωστε κι εμείς με τους γονείς μας είχαμε διαφωνία στο τι μουσική ακούγαμε.

Αν κάτι είναι εντυπωσιακό, είναι πως τα περισσότερα κορίτσια στην εφηβική τους ηλικία, τραγουδούν στίχους, που προσβάλουν βάναυσα τη γυναικεία υπόστασή τους. Παιδιά, που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με παραβατικές συμπεριφορές κάνουν λόγο για «κόκο» και «μαύρο», παρότι η μόνη τους επαφή με… μαύρο, είναι με μαύρη σοκολάτα, στην προσπάθεια τη δική τους και των γονιών να μειώσουν τις αρνητικές επιδράσεις του συγκεκριμένου γλυκίσματος.

Είναι πρόδηλο ότι πρόκειται για μόδα. Κι οι μόδες έχουν το κακό ότι περνούν στη νεολαία. Το καλό είναι ότι φεύγουν γρήγορα, αλλά… Τι πρέπει να κάνουμε εμείς στο ενδιάμεσο; Να αφήνουμε τα παιδιά μας να τραγουδούν για χρήματα, κότερα και όπλα; Να υποβαθμίζουν τη θέση της γυναίκας; Να τη θεωρούν αντικείμενο του πόθου και μάλιστα δεύτερης επιλογής, καθώς προέχουν τα γρήγορα αυτοκίνητα;

Κάθε απαγόρευση κάνει το… απαγορευμένο πιο γλυκό. Αφήστε που δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε στο φιλικό τους περιβάλλον να ακούει τη συγκεκριμένη μουσική, οπότε απλά θα αποφύγουμε εμείς να ακούμε τραπ, ενώ την ίδια ώρα τα παιδιά μας θα την καταναλώνουν σε μεγάλες ποσότητες μακριά μας. Έτσι θα αποτύχουμε στο να τα αποτρέψουμε, αλλά παράλληλα θα τους δώσουμε έναυσμα για να απομακρύνονται από εμάς.

Η λύση προδήλως δεν είναι η συνθηκολόγηση. Είναι δεδομένο πως σε κάθε είδος μουσικής (κι όχι μόνο) συνυπάρχουν σκουπίδια και… διαμαντάκια. Όσο κι αν… πονάει (τα αυτιά μας) πρέπει να αναζητήσουμε στη hip hop σκηνή, στη ραπ, ακόμα και στην τραπ, εκείνα τα τραγούδια που δεν προβάλουν άθλια πρότυπα, που δεν θίγουν τη γυναικεία υπόσταση.

Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά μας να ακούν ό,τι θέλουν και να συζητάμε (ήρεμα, όχι με ύφος επιτιμητικό) τους στίχους. Είμαι σίγουρη ότι περισσότερο ακούν τον ρυθμό και λιγότερο τα λόγια. Ότι τους εξιτάρει η δυνατότητα να βρίζει κάποιος μέσα από το τραγούδι. Μπορούμε, όμως, να τους δείξουμε ότι δεν είναι τα πρότυπά τους. Ότι είναι κενού περιεχομένου. Ότι μπορούν και καλύτερα…

Θα πετύχουμε με τη μία; Ενδεχομένως όχι. Ας πιστέψουμε ότι δεν υπάρχουν ούτε κακά βιβλία, ούτε κακή μουσική. Στο τέλος της ημέρας, θα περάσουν τη… φάση, θα παρέλθει η μόδα. Άλλωστε, η μουσική (ακόμα κι η χειρότερη του είδους) είναι ο τελευταίος από τους πονοκεφάλους μας.

Μια μέθοδος, που με επιτυχία έχω εφαρμόσει, είναι παράλληλα με τα δικά τους ακούσματα, να προτείνω τραγούδια μοντέρνα, που να είναι κοντά στην εποχή τους, αλλά ακόμα και κλασικά, ως παράλληλη ακρόαση. «Ακούσαμε (προσέξτε: Μαζί ακούσαμε) αυτά που ήθελες, να βάλουμε και 2-3 δικά μου». Δοκιμάστε το και θα εκπλαγείτε, από το πόσο εύκολα κινούνται μεταξύ Χατζηδάκι, Θεοδωράκη και… Snik, Light.

Υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι έσπευσαν να εμβολιαστούν, προκειμένου να ανακτήσουν τη ζωή τους/μας. Σκοπός είναι να χτιστεί τείχος ανοσίας, κάτι που πάντως δεν φαίνεται να πετυχαίνουμε. Υπάρχουν κι άλλοι, που για δικούς τους λόγους, τους οποίους δεν θα κρίνουμε, επιλέγουν να μην εμβολιαστούν. Κάποιοι για ιατρικούς λόγους, κάποιοι από… άποψη.

Μέχρι εδώ καλά. Πλέον στο παιχνίδι μπαίνουν και τα παιδιά. Έχει ανοίξει (καιρό τώρα) η πλατφόρμα εμβολιασμού για ανήλικους, σύντομα (λέει το ρεπορτάζ) θα ανοίξει και για τις ηλικίες 5-12. Και τώρα τι κάνουμε; Είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε μια απόφαση, δίχως στατιστικά στοιχεία στα χέρια μας, αλλά κυρίως δίχως το επιστημονικό υπόβαθρο, την αναγκαία γνώση. Γνώμη δίχως γνώση, είναι ό,τι χειρότερο.

Μπορούμε να επιχειρηματολογούμε ώρες, υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Έχουμε κι εμείς, αλλά επιλέγουμε να κάνουμε το σωστό. Ποιο είναι αυτό; Ρωτήστε τον παιδίατρό σας. Αυτός/ή ξέρει. Αυτόν/ή εμπιστεύεστε. Αρκεί να μιλήσει ο παιδίατρος κι όχι εσείς. Τι θέλουμε να πούμε;

Είναι στην ανθρώπινη φύση να ζητάμε από τον επιστήμονα την επιβεβαίωση της άποψής μας. Να καθοδηγούμε τη συζήτηση, ή ακόμα και να κρατάμε όσα ταιριάζουν στο δικό μας αφήγημα. Συγνώμη, αλλά για θέματα ιατρικής φύσης, ΜΟΝΟ οι γιατροί μπορούν να μιλήσουν. Ούτε πολιτικοί, ούτε άνθρωποι της εκκλησίας, ούτε κοσμικοί, ούτε αγαπημένοι καλλιτέχνες ή αθλητές. Έχουν λόγο ΜΟΝΟ οι επιστήμονες. Αυτούς πρέπει να ακούμε.

Άρα, η πρότασή μας είναι: Ρωτήστε τον παιδίατρο «να κάνει το παιδί μου το εμβόλιο;» και αφήστε τον να σας απαντήσει, δίχως να κάνετε την παραμικρή παρέμβαση. Και κάντε αυτό που θα σας πει, ακόμα κι αν δεν ήταν αυτό που είχατε στο μυαλό σας. Γιατί έχουμε/ετε ευθύνη απέναντι στα παιδιά και δεν μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις, οι οποίες ενδεχομένως θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για το μέλλον τους.

Αποφεύγουμε εσκεμμένως να καταθέσουμε άποψη, ακόμα και να παραβάλουμε στοιχεία. Δεν έχει σημασία ούτε η δική μας άποψη. Ας αφήσουμε τους ειδικούς να μας καθοδηγήσουν. Γι’ αυτό σπούδασαν, γι’ αυτό υπάρχουν. Στην προσπάθειά μας να καλύψουμε όλες τις ανάγκες, να γράψουμε κάτι ακόμα…

Αν είσαστε από εκείνους που δεν έχουν «τυφλή εμπιστοσύνη» στον παιδίατρο, ρωτήστε δεύτερη και τρίτη άποψη. Μέχρι εκεί. Μην το κάνετε… δημοψήφισμα, γιατί στο τέλος θα μπερδευτείτε. Μια άποψη, άντε δεύτερη, καθ’ υπερβολή τρίτη και κάντε αυτό που πρέπει.

‘Οταν ο Ερμής ήταν μικρός αγαπούσε να παίζει με το χώμα, με τα νερά και τις λάσπες. Πηγαίναμε στο πάρκο και σε όλη τη διαδρομή, όπου συναντούσε λακκούβα με νερό, έβαζε τα πόδια του μέσα. Την πρώτη φορά που το έκανε πάγωσα. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω!! Παπούτσια, κάλτσες, μούσκεμα. Έμεινα λοιπόν να τον παρατηρώ να συνεχίζει απτόητος το παιχνίδι με τα νερά και να χαίρεται. Δεν τον διέκοψα, δεν φώναξα, ήταν τόσο χαρούμενος!! Απλά φρόντισα για τις επόμενες βόλτες να του αγοράσω ένα ζευγάρι γαλότσες για να διασκεδάζει αυτός και εγώ να έχω το κεφάλι μου ήσυχο.

Αργότερα, άρχισε το παιχνίδι με τα χώματα, τις λάσπες, τις πέτρες. Η Ίριδα ακολουθεί πιστά τα βήματα του αδερφού της. Της αρέσει να παίζει στη φύση, να παρατηρεί τα λουλούδια,  να φυτεύει ( πρόσφατα φυτέψαμε πιπεριές ) και να μαζεύει κουκουνάρια. Μπορεί να εγκαταλείψει και το πιο αγαπημένο της παιχνίδι για να παίξει έξω.

Τώρα αν σκέφτεσαι ότι τα παιδιά μου μετά από μια βόλτα στο πάρκο, επιστρέφουν λερωμένα από την κορυφή μέχρι τα νύχια, έχεις δίκιο! Ακριβώς έτσι επιστρέφουν αλλά ποτέ δεν τα έχω αποτρέψει, γιατί ξέρω ότι κάθε “όχι” τους στερεί τη χαρά της ανακάλυψης.

Γιατί τα παιδιά χρειάζονται παιχνίδι έξω στη φύση;

Τα παιδιά θέλουν να βρίσκονται στη φύση και να ανακαλύπτουν τον κόσμο. Παίζοντας στη φύση ανακαλύπτουν πράγματα που τα παιχνίδια δεν μπορούν να τους μάθουν. Όπως, πώς μεγαλώνουν τα φυτά, πώς δημιουργείται λάσπη εκεί που την προηγούμενη μέρα ήταν χώμα. Αρχίζουν να έχουν απορίες, “πώς δημιουργείται η βροχή;” “πώς μεγαλώνουν τα λουλούδια;” και παρατηρήσεις “η λάσπη είναι γλιτσερή, μπλιαξ” “τι ωραία που μυρίζουν τα λουλούδια”, ανακαλύπτουν τον κόσμο με όλες τους τις αισθήσεις.

Το αληθινό παιχνίδι στη φύση βοηθά τα παιδιά μας να είναι αυτόνομα και να πιστεύουν στον εαυτό τους αφού τρέχουν και κινούνται ελεύθερα.  Τα βοηθά να κάνουν τα πρώτα τους πειράματα, μαθαίνουν να συγκεντρώνονται και να παρατηρούν. Αυτή η ελευθερία τα βοηθά να εκφράζουν τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους, είναι πιο ήρεμα. Εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο τους προσπαθώντας να λύσουν τις απορίες που προκύπτουν από τις παρατηρήσεις τους, μαθαίνουν καινούριες πληροφορίες για το περιβάλλον και το σημαντικότερο τα κάνει χαρούμενα, γελάνε και διασκεδάζουν με την ψυχή τους.

Αγαπώ το διάβασμα. Από μικρή ηλικία με θυμάμαι με ένα βιβλίο στο χέρι. Πριν πάω σχολείο ξεφύλλιζα τα παραμύθια μου και χάζευα τις εικόνες και δεν μπορώ να ξεχάσω την αγωνία που είχα να μάθω να διαβάζω. Όταν πήγα σχολείο ζητούσα από τη μητέρα μου να με πάει στο βιβλιοπωλείο να διαλέξω βιβλία. Ειδικά στις διακοπές από το σχολείο.

Ακόμη και σήμερα που έχω δυο παιδιά και τρέχω όλη μέρα, αναζητώ τη συντροφιά ενός καλού βιβλίου. Θα διαβάσω ακόμα και στο κρεβάτι πριν κοιμηθώ αν δεν βρω άλλο χρόνο μέσα στη μέρα. Τώρα το καλοκαίρι, δεν ξεχνώ να βάλω στη βαλίτσα μου τα αγαπημένα μου βιβλία για να με συντροφεύουν στην παραλία (όσο μου επιτρέπουν τα παιδιά να διαβάσω), αλλά και τις ώρες ξεκούρασης στο σπίτι.

Αυτή η αγάπη μου για τα βιβλία με έκανε να διαβάζω στα παιδιά μου από όταν ήταν μωρά. Στην αρχή μικρές ιστοριούλες για να μην τα κουράζω και αργότερα μεγαλύτερες ανάλογα με την ηλικία τους. Στην Ίριδα ακόμα διαβάζω εγώ, έχει δρόμο μέχρι να μάθει να διαβάζει μόνη της.

Ο Ερμής τώρα διαβάζει καθημερινά μερικές σελίδες από το αγαπημένο του βιβλίο. Δεν αγάπησε το διάβασμα από την πρώτη στιγμή όπως εγώ. Μέχρι και το τέλος της δευτέρας δημοτικού, προτιμούσε να του διαβάζω εγώ. Δεν του αρνήθηκα ποτέ. Ήθελα όμως να μάθει να διαβάζει μόνος του ό,τι του αρέσει. Ήθελα να μπει στη διαδικασία να φτιάχνει δικές του εικόνες , να αφήνει τη φαντασία του ελεύθερη και να ονειρεύεται διαβάζοντας. Έτσι κάποια στιγμή πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο και βρήκα μια σειρά βιβλίων με ένα παιδί που έλυνε μυστήρια, ο Ερμής πάντα αγαπούσε τους πράκτορες. Του αγόρασα ένα από αυτά τα βιβλία. Από τότε διαβάζει κάθε μέρα μόνος του. Πλέον διαλέγει αυτός τα βιβλία που του αρέσουν.

5 τρόποι για να αγαπήσει το παιδί μας το διάβασμα:

• Διαβάστε του βιβλία από μικρή ηλικία. Βρείτε βιβλία με μικρές, απλές ιστορίες κι όμορφες χρωματιστές εικόνες όταν είναι ακόμα μικρό.
• Δώστε του το παράδειγμα διαβάζοντας στον ελεύθερο σας χρόνο. Είναι σημαντικό το παιδί να μας βλέπει να διαβάζουμε, μην ξεχνάτε εμείς δίνουμε το παράδειγμα.
• Μην το πιέζεται να διαβάζει. Αφήστε το να διαλέξει εκείνο ποια ώρα της ημέρας θέλει να διαβάσει και για πόση ώρα. Για να αγαπήσει το παιδί μας το διάβασμα δεν χρειάζεται πίεση
• Διαλέξτε βιβλία ανάλογα με την ηλικία του. Είναι σημαντικό να μπορέσει το παιδί να κατανοήσει την ιστορία που διαβάζει και να μην το κουράσει.
• Διαλέξτε του βιβλία με θέματα που το ενδιαφέρουν. Όταν διαλέγουμε βιβλία για το παιδί μας, είναι καλό να τα  διαλέγουμε με βάση τα δικά του ενδιαφέροντα.

Τα παιδιά μας χρησιμοποιούν πολύ τη φαντασία τους όταν ζωγραφίζουν, όταν παριστάνουν ότι μιλάνε στο τηλέφωνο έχοντας στο αφτί τους ένα αυτοκινητάκι. Τα παιδιά που χρησιμοποιούν τη φαντασία τους έχουν περιέργεια να ανακαλύψουν τον κόσμο, μεγαλώνοντας γίνονται δημιουργικά και  μαθαίνουν να βρίσκουν λύσεις στα δικά τους προβλήματα. Η δημιουργικότητα και η φαντασία είναι οι βάσεις για άλλες πολύ σημαντικές δεξιότητες στη ζωή.

Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη φαντασία του παιδιού μας;

Διάβασε στο παιδί σου

Το διάβασμα βοηθά το παιδί μας να αγαπήσει τα βιβλία και να αναπτύξει τη φαντασία του. Διαβάζοντας στο παιδί μας κάθε μέρα από μικρή κιόλας ηλικία δεν το βοηθάμε μόνο να αναπτύξει το λεξιλόγιο του αλλά και τη φαντασία του. Αφού όσο εμείς του διαβάζουμε εκείνο φαντάζεται ζωντανές εικόνες γεμάτες χρώματα.

Δημιουργήστε μαζί

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερος εξοπλισμός για να δημιουργήσουμε κάτι με τα παιδιά μας.Μπορούμε να φτίαξουμε ένα κολάζ από φωτογραφίες εφημερίδων, περιοδικών και κομιξ ή ότι άλλο έχουμε στο σπίτι. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, υφάσματα,κορδέλες,γκλίτερ. Μπορούμε να βγουμε εξω, να μαζέψουμε φύλλα και να φτίαξουμε κάτι με αυτά. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δημιουργικά μπορούν να γίνουν τα παιδιά με ένα χαρτόνι και μια κόλλα.

Βγείτε έξω

Η άσκηση έξω στη φύση κάνει καλό σε εμάς και στα παιδιά μας. Είναι μια ακόμα ευκαιρία να περάσουμε χρόνο όλοι μαζί. Να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να ανακαλύψουν πράγματα εκεί έξω που θα ξυπνήσουν τη φαντασία τους. Κάντε βόλτες στη φύση όσο πιο συχνά μπορείτε, πάρτε μαζί σας ψωμί για τα πουλιά, επιτρέψτε στο παιδί να το ρίξει κάτω και να τα παρατηρήσει. Δείξτε του τα φύλλα, μιλήστε του για  το χρώμα που έχουν κάθε εποχή. Αφήστε το να παρατηρήσει όλα όσα συμβαίνουν γύρω του και εξηγήστε του όποτε χρειάζεται.

Παίξτε μαζί

Το παιχνίδι είναι ένας υπέροχος τρόπος για να έρθουμε κοντά με τα παιδιά μας.Παίξτε “τι ζωο είμαι” βοηθήστε το παιδί να βρει το ζώο κάνοντας ήχους, περιγράφοντας το ζωο και επιτρέψτε του να κάνει ερωτήσεις.

Κάντε τους “ντετέκτιβ” και προσπαθήστε να εντοπίσετε τα περισσότερα κόκκινα πράγματα σε ένα δωμάτιο.Τραγουδήστε και χορέψτε μαζί.

Να του λέτε ιστορίες

Τα παιδιά τρελαίνονται να ακούνε ιστορίες. Τους αρέσει να τους περιγράφουμε τα παιδικά μας χρόνια, τα παιχνίδια που παίζαμε, τα ονόματα των φίλων μας στο σχολείο. Πώς ήταν η τάξη μας και τα βιβλία μας. Πείτε του όσο πιο πολλές ιστορίες μπορείτε για σας, αλλά δημιουργήστε και ιστορίες με χαρακτήρες που αρέσουν σε εκείνο.

Περισσότερα άρθρα μου μπορείτε να βρείτε στο superdad.gr

Μια εβδομάδα πριν το ξεκίνημα της καινούριας σχολικής χρονιάς. Οι περισσότεροι γονείς μαζί με τα παιδιά μας είμαστε στη φάση που αγοράζουμε σχολικά και προσπαθούμε να οργανώσουμε το πρόγραμμα τους. Είναι λίγο περίεργη κάθε χρόνο αυτή η εποχή, εκτός από τις διακοπές που τελείωσαν, το σχολείο που ανοίγει, πρέπει να οργανώσουμε μέσα στη μέρα του παιδιού και τις εξωσχολικές δραστηριότητες.

Οι εξωσχολικές δραστηριότητες είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, αφού τα περισσότερα παιδιά από μικρή ηλικία, μετά το σχολείο,  έχουν τόσα πολλά πράγματα να κάνουν, αθλήματα, ξένες γλώσσες, μουσικό όργανο, που δεν μένει χρόνος για παιχνίδι αλλά ούτε και για ξεκούραση. Ένα υπερφορτωμένο πρόγραμμα κουράζει το παιδί, το γεμίζει άγχος, του δημιουργεί προβλήματα συγκέντρωσης και απορρυθμίζει την οικογενειακή μας ζωή.

Οι δραστηριότητες βοηθούν το παιδί να αποκτήσει καλές συνήθειες και πειθαρχία, το βοηθούν να αναπτύξει τις κοινωνικές του δεξιότητες, να μαθαίνει πράγματα που αγαπά, να κάνει φίλους. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες κάνουν καλό στο παιδί αρκεί να έχουμε  μέτρο.

5 τρόποι για να διαλέξουμε σωστά τις εξωσχολικές δραστηριότητες του παιδιού μας :

• Να είναι βασισμένες στην ηλικία του παιδιού.
• Να ταιριάζουν στις δεξιότητες και την προσωπικότητα του παιδιού.
• Να το ρωτήσουμε τι του αρέσει περισσότερο.
• Να μην το υποχρεώσουμε να κάνει μια δραστηριότητα που δεν του αρέσει.
• Να μην υποτιμήσουμε τον ελεύθερο χρόνο, που είναι σημαντικός για χαλάρωση και παιχνίδι.

Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί ένα φαινόμενο που απασχολεί αρκετούς γονείς και παιδιά. Το φαινόμενο της παχυσαρκίας ευθύνεται για την κακή φυσική κατάσταση του παιδιού, αποτελεί κίνδυνο σοβαρών ασθενειών και επηρεάζει σημαντικά την ψυχική του υγεία. 

Η εφαρμογή ολοκληρωμένων και στοχοθετημένων προγραμμάτων για την απώλεια βάρους, περιορισμού του φαινομένου και αντιμετώπισής του αποτελεί αντικείμενο συνεργασίας αρκετών παραγόντων για την επίτευξη του στόχου.

Πρωτίστως, η αλλαγή της διατροφής αποτελεί σημαντική παράμετρο για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Μια υποθερμιδική δίαιτα με χαμηλή πρόσληψη λίπους και αυξημένη πρόσληψη πρωτεϊνών συμβάλει σημαντικά στη μείωση ποσοστών λίπους. Η μείωση πρόληψης κατανάλωσης τροφής από υλικά κακής ποιότητας που έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε λίπος και η αυξημένη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών βοηθάει σημαντικά στον περιορισμό του φαινομένου. Η ισορροπημένη διατροφή μεταξύ πρωτεϊνών, υδατανθράκων και λίπους είναι απαραίτητη για την απώλεια βάρους των παχύσαρκών παιδιών.

Η αύξηση της αθλητικής δραστηριότητας και η αλλαγή καθημερινών συνηθειών που έχουν να κάνουν με τον καθιστικό τρόπο ζωής του παιδιού αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Το παιδί πρέπει να είναι και να νιώθει πιο ενεργό όσον αφορά τις καθημερινές του δραστηριότητες- απαιτήσεις και να μην δρα νωχελικά και υποτονικά. 

Μέσω της σωστής άσκησης σημειώνεται απώλεια βάρους και αλλαγή της διάθεσης του παιδιού. Η άσκηση και συμμετοχή σε ομάδες συμβάλλει στην κοινωνικοποίηση του παιδιού αποφεύγοντας την απομόνωση και την άρνηση στην όλη προσπάθεια.

Η βοήθεια από το οικογενειακό αλλά και το σχολικό περιβάλλον επιδρούν σημαντικά στην παρακίνηση και ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού. Οι γονείς θα πρέπει να είναι ενήμεροι και να αλλάξουν ακόμα και οι ίδιοι διατροφικές συνήθειες. Όσον αφορά την αθλητική δραστηριότητα, οι γονείς θα πρέπει να παίζουν καταλυτικό ρόλο στην παρότρυνση απέναντι στα παιδιά. Το σχολείο θα πρέπει να ενημερώνει για την πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου αντιμετωπίζοντας με σεβασμό τις σοβαρές περιπτώσεις παιδιών που βιώνουν το πρόβλημα.

Δημήτρης Αντωνίου

Functional Trainer

ALTERLIFE Boutique Ελληνικό

www.alterlife.gr

Την πρώτη μέρα που πήγαν τα παιδιά μου σχολείο τη θυμάμαι πολύ έντονα. Ο Ερμής πέρασε την πόρτα του πρώτου του σχολείου, όχι με πολύ ενθουσιασμό, όταν ήταν τριών χρονών. Η Ίριδα, με πολλή χαρά και αφού το ζητούσε επίμονα, πήγε στα δυο. Δυο πολύ διαφορετικές εμπειρίες. Ο Ερμής δεν ήθελε να μου αφήσει το χέρι για να μπει μέσα, και όταν τελικά τον έπεισαν να με αφήσει με έψαχνε κάθε λίγο. Έκανε δεκαπέντε μέρες να συνηθίσει λίγο και να πηγαίνει χωρίς κλάματα σχολείο. Η Ίριδα απ’ την άλλη, μου έλεγε “ μαμά, να πάμε στα παιδάκια’’ , πήγαμε σχολείο και από την πρώτη κιόλας μέρα ήταν σίγουρη. Να σας πω την αλήθεια ήμουν και εγώ σίγουρη.

Πολλές φορές χωρίς να το θέλουμε περνάμε στα παιδιά μας τους φόβους μας, τις αγωνίες μας και τις ανασφάλειες μας. Αυτό που έχω παρατηρήσει και από τη δική μου εμπειρία αλλά και από τις μαμάδες που ακούω τόσα χρόνια είναι ότι όσο πιο σίγουροι είναι οι γονείς, όσο πιο πολύ εμπιστεύονται τα παιδιά τους και πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν, τόσο  πιο εύκολη είναι η προσαρμογή του παιδιού στο  σχολείο. Όμως επειδή κάθε αρχή έχει και τις δυσκολίες της…

5  τρόποι για να γίνει η πρώτη φορά στο σχολείο πιο εύκολη:

• Μίλησε του για το σχολείο και βοήθησε το να κάνει θετικές σκέψεις για αυτό.
• Μοιράσου μαζί του δικές σου εμπειρίες από το σχολείο.
• Μίλησε του για το πρόγραμμα του σχολείου.
• Ακουσε το προσεκτικά όταν κλαίει ή παραπονιέται και προσπάθησε να το καθησυχάσεις.
• Δείξε του εμπιστοσύνη, να είσαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρει.